انتظار

آن‌هايي كه معرفتشان بالا رفته، واقعاً از ذكر و عبادت لذت مي‏برند و آن‌هم چه لذتي! لذتي كه همه‏ي لذت‌هاي ديگر، در مقابلِ آن رنگ مي‏بازد.

در وقتي كه ياد خدا هستند اصلاً نمي‏خواهند به چيز ديگري توجه كنند.

اگر چنين معرفتي و چنين ترقي‌اي براي روح انسان پيدا شد و چنين لطافتي پيدا كرد، آن وقت مفهوم واقعي اين مناجات را درك مي‌كنيم كه:

أسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّة بِغَيْرِ ذِكْرِك؛ دنبال هر لذتي غير از ياد تو رفتم استغفار مي‏كنم